Bir zamanlar her sokakta bir bakkal amca vardı.

    Bakkal amcanın işi varsa ya da dinleniyorsa yerine bakkal teyze bakardı.

    Sabah ezanla bakkal dükkanının kepenkleri kaldırılır, akşam hava karardıktan sonra da indirilirdi.

    Bakkal amca ya da bakkal teyze çevresindeki herkesi tanırdı. Kim ne iş yapıyor, kaç çocuğu var...Hatta akrabaları kim bilirdi..

    Bakkal amca ya da teyzeler çevresindekilerin ekonomik durumlarını da yakından bilirlerdi.

    Bir defteri vardı, parası olmayanların aldıklarını o deftere yazardı.

    Veresiye alanın durumu iyi değilse ne "şu borcunu kapat" demez, "borcun duruyor, başka veresiye veremem" sözü ağzından çıkmazdı.

    Hatta borç para verdikleri olurdu..

    Mahallenin emanetçisiydi. Evde yoksunuz biri para dahil birşey mi bırakacak. Bakkal Mehmet efendiye ya da Bakkal Ayşe teyzeye bırak" denirdi.

    Çocuk okuldan gelecek evde yok musunuz? Mutlaka evin anahtarı bakkal amca ya da teyzeye bırakılmıştır.

    Bakkal amca ve teyzeler TARİH oldu. Yerleri ulusal ya da uluslararası firmalara ait cep marketler aldı.

    Sokaklarda üç harfliler peşpeşe  açıldı.

    Tanımıyorlar bile o sokakta kimler yaşıyor ?

    Paran yoksa veresiye alırsın devri kapandı.

    Evlerin anahtarlarını bırakacak ya da emanetleri alacak kişiler yok artık.

    Yazık, çok yazık...

    Sermaye ne yazık ki galip geldi...

    Sokakların tadı-tuzu kaçtı.

Ekleme Tarihi : 2023.09.08 17:40:30

Son Düzenlenme Tarihi : 2023.09.08 17:41:18