Kahramanmaraş merkezli gerçekleşen depremlerin ardından evleri yıkılan binlerce depremzede Mersin’de yurtlarda misafir edilmeye devam ediyor. Hatay Antakya’daki evleri yıkılan ve oğlunu kaybeden Bedriye ile Cuma Danışman çifti de yaşadıklarını unutmaya çalışıyor. Depremzede Bedriye Danışman, "3 katlı evimizi her şeyimizle birlikte gitti ama gözümden bir damla yaş çıkmadı. Ancak oğlum ve torunumun acısını unutamıyorum. Enkazın altında ’babaanne elimi bırakma’ deyişini ve ’bize birer kurşun sıkın’ demeleri beni bitirdi" dedi.
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’ta meydana gelen 7.7 ve 7.6. büyüklüğündeki depremler 11 ili etkilerken, binlerce kişi enkaz altında kaldı. Yapılan çalışmalarda 50 binin üzerinde cansız bedene ulaşıldı. Depremlerin ardından evleri yıkılan çok sayıda vatandaş çevre illere taşınırken, bu bölgelerde misafir edilmeye başlandı. Mersin de halen binlerce depremzedeye ev sahipliği yapıyor. Depremzedeler, yurtlarda ve çeşitli yerlerde misafir edilirken, her türlü ihtiyaçları karşılanıyor. Kredi Yurtlar Kurumu’nun (KYK) Mersin Kırkkaşık Kız Öğrenci Yurdunda kalan vatandaşlar da yaşadıkları o günleri unutmaya çalışıyor.
"Geceleri aklıma geliyor, ağlıyorum"
Depremde yaşadıklarını anlatan 73 yaşındaki Bedriye Danışman, çok zor günler yaşadıklarını belirterek, "Buradaki herkesten Allah razı olsun. Bize yapmadıkları iyilik kalmadı, her şeyde yardımcı oldular. Biz buraya geldik, burada bizim kimsemiz yoktu. Oğlumu da depremde kaybettim. Biz hastayız. 3 katlı evimiz her şeyimizle birlikte gitti ama gözümden bir damla yaş çıkmadı. Ancak oğlum ve torunumun acısını unutamadım. O enkazın altında ‘babaanne elimi bırakma’ deyişini ve ‘bize birer kurşun sıkın’ demeleri beni bitirdi. Biz onları görebiliyorduk ama üstlerinde tonlarca beton var, o yüzden ölmek istiyorlardı. Sürekli geceleri aklıma geliyor, ağlıyorum. Zaten oğlum hayatını kaybetti. Torunum da halen tedavi görüyor ve şimdi yanımıza geldi. O yanımıza gelince bütün dünyalar benim oldu" dedi.
"Bu yurtlar çocukların yeri"
79 yaşındaki Cuma Danışman ise depremden sonra Mersin’e geldiklerini hatırlatarak, "Burada yurtta kalıyoruz. Bazen dışarı çıkıp dolaşıp, geliyoruz. Bu süreçte sürekli üzüntü yaşadık. Günlerimiz böyle geçiyor. Antakya’ya geri döneceğiz. Devletimiz orada bize ev yaparsa yapar, yapmazsa da biz kendimize başımızı sokabileceğimiz bir yer yapıp, evimize dönmemiz lazım. Sonuçta bu yurtlar çocukların yeri. Okullar açılınca çocuklar gelecek. Onların hakkını yemeye bizim hakkımız yok. Onlara da günah" diye konuştu.
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’ta meydana gelen 7.7 ve 7.6. büyüklüğündeki depremler 11 ili etkilerken, binlerce kişi enkaz altında kaldı. Yapılan çalışmalarda 50 binin üzerinde cansız bedene ulaşıldı. Depremlerin ardından evleri yıkılan çok sayıda vatandaş çevre illere taşınırken, bu bölgelerde misafir edilmeye başlandı. Mersin de halen binlerce depremzedeye ev sahipliği yapıyor. Depremzedeler, yurtlarda ve çeşitli yerlerde misafir edilirken, her türlü ihtiyaçları karşılanıyor. Kredi Yurtlar Kurumu’nun (KYK) Mersin Kırkkaşık Kız Öğrenci Yurdunda kalan vatandaşlar da yaşadıkları o günleri unutmaya çalışıyor.
"Geceleri aklıma geliyor, ağlıyorum"
Depremde yaşadıklarını anlatan 73 yaşındaki Bedriye Danışman, çok zor günler yaşadıklarını belirterek, "Buradaki herkesten Allah razı olsun. Bize yapmadıkları iyilik kalmadı, her şeyde yardımcı oldular. Biz buraya geldik, burada bizim kimsemiz yoktu. Oğlumu da depremde kaybettim. Biz hastayız. 3 katlı evimiz her şeyimizle birlikte gitti ama gözümden bir damla yaş çıkmadı. Ancak oğlum ve torunumun acısını unutamadım. O enkazın altında ‘babaanne elimi bırakma’ deyişini ve ‘bize birer kurşun sıkın’ demeleri beni bitirdi. Biz onları görebiliyorduk ama üstlerinde tonlarca beton var, o yüzden ölmek istiyorlardı. Sürekli geceleri aklıma geliyor, ağlıyorum. Zaten oğlum hayatını kaybetti. Torunum da halen tedavi görüyor ve şimdi yanımıza geldi. O yanımıza gelince bütün dünyalar benim oldu" dedi.
"Bu yurtlar çocukların yeri"
79 yaşındaki Cuma Danışman ise depremden sonra Mersin’e geldiklerini hatırlatarak, "Burada yurtta kalıyoruz. Bazen dışarı çıkıp dolaşıp, geliyoruz. Bu süreçte sürekli üzüntü yaşadık. Günlerimiz böyle geçiyor. Antakya’ya geri döneceğiz. Devletimiz orada bize ev yaparsa yapar, yapmazsa da biz kendimize başımızı sokabileceğimiz bir yer yapıp, evimize dönmemiz lazım. Sonuçta bu yurtlar çocukların yeri. Okullar açılınca çocuklar gelecek. Onların hakkını yemeye bizim hakkımız yok. Onlara da günah" diye konuştu.
